I do crazy if it costs my life day

De hoefstappen hoorde je nauwelijks door dat er overal sneeuw lag. De jonge woad grijnsde breed terwijl de paard van haar vader bleef door draven. Astra haalde diep adem, liet de teugels los, ze greep het einde van de zadel en trok haar voeten omhoog. Een ondeugende blik was in haar ogen te zien terwijl ze haar evenwicht zo goed mogelijk probeerde goed te houden. Een vreugde kreet kwam uit mijn mond toen ik de zadel losliet en opstond. Een vreugde golf ging door Astra heen terwijl ze maar zich gauw liet zakken en weer normaal ging zitten. De woad had natuurljk een voordeel door dat haar evenwicht al sinds ze klein was heel erg goed was. Je komt ook Astra vaker in een boom tegen dan op de grond.  Astra had een brede grijns op haar gezicht 'zag je dat Lisa?! Het lukte mij!' riep ze blij en de merrie van haar vader hinnikte. Astra had vandaag geen zin gehad om in het bos te blijven, dus had ze al het verf er af gewassen zodat ze niet zou opvallen en met de paard van haar vader uit het bos gereden op ontdekkings tocht, wat nu meer op een: ''ik doe gek al kost het mijn leven dag'' Astra grijnsde breed en liet haar beestje in stap overgaan terwijl ze het gebied om haar heen bekeek. Het zag er apart uit...

Hij is niet heel groot....

open..

Al dagen hing hij rond in de bomen. Jagend op wild of om vreemde uit het bos te houden. Vaak  als het goed weer bleef sliep de jonge woad er zelfs in. Wel in de daarvoor uit gesleten holtes door diertjes of vogels. Een zwart paard stond ver beneden onder hem te grazen. Het was al langere tijd rustig, maar toch bleef de jonge stille woad waarzaam.  Een paar honderd verderop kwam een beer langs gesloft. Storm keek toe, want beren en wolven waren zowel medebosbewoners, maar konden je ook als een vijand beschouwen als het om voedsel ging. Voor nu liep de beer door. Cry bromde ineens zachtjes en Storm keek naar waar haar hoofd heen wees. Iemand reed het bos uit? Nieuwschierig stond Storm op en renden over de takken van de eeuwen oude bomen van het woud. Het was vreemd, maar hij herkende zowel het paard als de ruiter. Alleen droeg ze geen verf op haar lichaam. Storm zag hoe ze verder en verder van het bos weg ging en Storm floot zachtjes naar Cry zodat ze aan kwam ge stapt en wachten onder aan de boom waar Storm uit gleed en plaatst nam in het zadel en reed achter Astra aan. Waar wilde ze in hemels naam naar toe? Cry getraint om zachtjes te kunnen lopen tenzij ze voor lange afstanden snel moesten galoperen. Storm wilde best weten waar Astra heen ging?

Het was geweldig om gewoon recht door te kunnen draven zonder uit te kijken voor bomen en takken. Lis genoot er ook van. Want haar vader deed niet meer zo veel dingen te paard, dus meestal stond ze in de stallen of te grazen in een kudde. Dus beweging vond ze heerlijk. Astra kon zelf niet wachten tot ze 18 lente's zou worden en eindelijk een veulen zou krijgen. Astra sloot haar ogen en liet Lis door middel van haar benen te gebruiken in stap overgaan omdat ze nu de teugels had losgelaten. De woad haalde diep adem en luisterde met haar getrainde scherpe gehoor of ze iets verdachts kon horen. Want Astra voelde dat iemand naar haar keek. Ze opende gauw haar ogen en blies haar adem uit. Haar hand legde ze op de handvat van haar zwaard die ze aan de zadel had vast gemaakt, kort daarna krijgt ze een idee en laat ze zich achter over zakken zodat ze op Lis half ligt... Okee het lag niet al te lekker maar zo kon ze wel zien of iemand haar volgde, en ja hoor, daar achter haar zag ze een bekende schutkleur van een woad. 'prrr.' zegt ze zachtjes om Lis te laten stoppen terwijl ze ondertussen weer normaal gaat zitten. Met har rechter voet drukte ze iets in haar buik zodat ze half draait en zij recht naar haar achtervolger kan kijken 'Als je van mijn vader komt moet je maar tegen hem zeggen dat ik vanavond terug zal komen.' zegt ze kalm terwijl haar ogen kalm staan.

Cry stapte rustig verder in de sneeuw. Ze wilde net als Storm niet dat ze te snel gehoord zouden worden. Storm luisterde scherp en hoorde elk bos geluidje dat er te horen viel ondanks het zachte geknerp van de sneeuw die door Astra's paard gemaakt werden. Verder hoorde hij niet veel bijzonders. Maar hoe wel hij en Cry het nog zachter deden dan Astra toch hoorde ze hen. Niet lastig Astra was wat dat betreft ook een goede jager net als hij. Toen ze hen ontdekte op haar manier moest Storm glimlachen onder de schaduw van zijn kap die hij ver voorover getrokken had. Ze dacht dus dat hij van haar vader kwam. Hoe grappig. Cry hielt zich niet langer stil en kwam naast Astra's paard hoewel van haar vader tot stilstand. 'Ik zat in een boom toen jij voorbij kwam.' zei hij rustig. Al klonk zijn  stem te  schor voor zijn leeftijd. Het kwam omdat Storm zo weinig sprak. Cry hinnikte begroetend naar het paard waar Astra nu op zat en ze drukte haar snuit even tegen Astra's been voor ze naar Storm keek. Nee hij was de stilte zelve en sprak nooit veel nog dat deze jonge woad zich eigenlijk veel met andere bemoeide. Maar toch was hij ook erg nieuwschierig op sommige momenten.

Astra keek met haar bruine ogen naar de Woad, ze kon zijn gezicht niet zien maar herkende zijn paard wel. Lis hinnikte begroetend terug naar cry en astra bleef strak naar de woad kijken zonder zich echt te verroeren.  'Ik zat in een boom toen jij voorbij kwam.' zei hij rustig. Astra glimlachte even als ze een snuit tegen haar been voelt en kijkt dan pas naar Cry die ze snel tussen haar oren kriebelt. 'Nou in dat geval kun je weer terug naar je boom, want ik heb al genoeg gezelschap aan Lis.' de woad drukte haar benen iets in zodat Lis een paar stappen naar achter deed en glimlachte. Astra had het niet zo op jongens van haar leeftijd, en vandaag wou ze sowieso alleen op stap gaan, dus ze wou dan geen extra reisgenoot mee hebben. Daarbij had ze al tegen Storm gezegd dat ze vanavond weer thuis zou zijn...Dus ze zag er geen probleem in om nu alleen weg te gaan.

Cry genoot van de aanraking en Storm glimlachte even door dat te zien. Al kon Astra dat niet zien natuurlijk. Hij bleef rustig wachten en luisterde naar wat ze zei. Hij wist dat Astra niet graag met jongens van hun leeftijd om ging. Dat snapte hij wel, want de meeste waren echt pure macho's! Hij niet. Storm wilde niet eens een meisje versieren. waarom zou hij? De meeste wilde niet eens wat van hem weten. Misschien kwam het doordat hij zich stil en afwezig hield? Toen ze zei dat Storm weer terug kon gaan bromde hij zachtjes. Zo gemakkelijk kwam ze niet van hem af waar wilde die griet eigenlijk heen? Maar om het haar te vragen... Daar had Storm geen zin in. Wel haalde hij zijn schouders op en liet zijn hielen lichtjes in Cry's flanken voelen. Ze trok zich terug en wiebbelde even met haar oren. Ze wilde nog niet weg... Cry had wel zin in een sprintje. Altijd tussen de bomen blijven hangen wilde ze ook niet en dat snapte Storm wel, maar het nu te licht naar zijn menig. Toch wilde Storm Astra in de gaten houden en dreef Cry rustig weer terug naar de bomen, maar eenmaal tussen de beschutting trok hij zich op aan de takken en bleef op zijn hurken naar Astra zitten kijken. Hij wilde dat niemand van de woads gevaar liep, maar speciaal voor Astra deed hij dit niet!!!

Ze hoorde Storm wel brommen maar het kon haar niks schelen. Ze wou gewoon die gast niet in de buurt hebben en dat was het. Astra keek kalm toe hoe hij Cry met lichte tegenzin richting de bossen liet gaan en schudde zachtjes haar hoofd terwijl ze woorden mompelde. Astra pakte de teugels en liet Lis kalmpjes weer richting het open veld lopen. Vandaag eens geen bomen in de buurt. Ze wou wat meer van het gebied bekijken. KOm op zeg, in haar 17 lente's wou ze toch echt iets meer zien van de wereld waar ze in leefde. En echt, ze respecteerde Merlin en hij was een goede leider, maar vandaag ging ze lekker haar eigen gang. Lis bries tevreden en ging over in galop. Weer kwam er een brede lach op haar gezicht en ze keek voor zich uit. Het voelde zo goed om de wind door haar witte haar te voelen terwijl een trouwe metgezel onder je ook voluit genoot. En ook al wist Astra dat Storm haar nog steeds in de gaten hield kon het haar niks schelen. Weer greep Astra de zadel nadat ze de teugels had losgelaten en probeerde te staan. het was nog steeds een uitdaging voor haar, en de adrenaline ging door haar lichaam heen. Het was een geweldig gevoel en een vreugde kreet ontsnapte weer uit haar mond.

Het gevoel van onzekerheid groeide. Storm bleef naar het openveld kijken zonder zich te bewegen. De sneeuw was nu heel handig. Astra en haar paard staken wel heel erg af nu. Maar dankzij zijn goede ogen kon Storm ook tijdens de andere seizoenen alles goed onderscheiden. Cry was weer begonnen met grazen, maar zo nu en dan hief ze haar kop op om het genietende duo scherp in de gaten te houden. Ze voelde dat er iets mis ging hoe dan ook, maar wat waar en wanneer wist de merrie nog niet. Ze voelde het aan de grond. Storm respecteerde iedereen, vooral de oudste onder de woads. Maar zeer zeker Merlin. De magie die hij bezat en ermee overweg kon was een hele aanwinst voor de woads. De jonge warlock had ook net zo goed voor de tegenpartij gekozen kunnen hebben? Maar Storm schudden die gedachten snel van zich af. Hoewel Storm liever bij iedereen uit de weg bleef, bleef hij ook loyaal aan de woads. Ze waren de enigste die ook voor hem op kwamen als het nodig was toch??? Storm neuriede even zachtjes, maar het was meer om zichzelf gerust te stellen dan echt om andere te laten mee genieten...

Astra haalde diep adem en toen ze dat deed voelde ze het. Ze voelde hoe iets onder de sneeuw lag en de hoef van Lis er op kwam. Door het plotselinge verandering van evenwicht voelde Astra hoe ze opzij viel. Het leek als of haar lichaam even bleef hangen in de lucht maar al gauw zag Astra met haar bruine ogen het sneeuw dichterbij komen. Zonder er echt bij na te denken raakte ze eerst met haar handen de grond en maakte automatisch een koprol. Een beverige zucht kwam uit haar mond en ze staarde naar de lucht terwijl ze op haar rug lag. na een paar seconden stond Astra op en voelde even hoe alles om haar heen bewoog, maar koppig liep ze naar Lis en inspecteerde haar. gelukkig zag ze geen schaden en na een paar keer lopen zag ze geen teken van kreupelheid. Een zachte lach kwam uit haar mond 'dat was even spannend hé meisk?' vraagt ze zacht aan haar paard en kriebelt ie op haar snuit. Een bries liet Lis horen en astra glimlachte.

Zijn blik bleef op Astra en de manier van hoe ze druk bezig was met haar evenwicht te houden. Het was best vermakelijk om te zien, maar Storm bleef op de tak zitten kijken. Het was niet ongemakkelijk, maar eerder begon hij het koud te krijgen. Cry bromde toen ze weer op keek en net als Storm zag hoe Astra viel doordat er een oneffenheid onder de sneeuw lag. Zijn beweging verslapte even waardoor Storm zelf bijna zijn evenwicht verloor. Hij kon zich nog net vast grijpen en kreunde lichtjes, maar kon zich weer goed op de tak hijzen. Het was fijn om te zien dat geen van beiden gewond was. Cry brieste van opluchting en keek even naar Storm op. Hij knikte en richten daarna zijn blik weer naar voren. Toen zag hij iets verderop op de heuvel! Daar bewoog iemand! Storm greep automatisch naar zijn boog een naar een pijl die hij erop legde. Wie het ook was intereseerde hem niet, maar zodra die persoon het in zijn kop halde om Astra lastig te vallen dan zou die er van lusten!

Astra giechelde zachtjes maar hoorde wel hoe Lis zachtjes in zich bromde. Astra wist dat haar vader Lis een paar trucjes om haar of hem te waarschuwen zonder dat het opvalt. Astra liep weer naar de zadel waar ze in sprong nadat ze haar voet in de beugel zetten en terwijl ze omhoog keek, bekeek ze het landschap. Met haar goed getrainde jagers ogen zag ze een oneffenheid in de heuvel. De jonge waod ging kalm zitten in de zadel en liet Lis weer gewoon verder stappen als of ze beiden niks hadden gezien. Hopelijk bleef de gast daar gewoon kou lijden tot ze ver genoeg zouden zijn. Maar opzich kon ze ook niet haar volk achterlaten terwijl er misschien gevaar daar vermomd zat. Even wist Astra niet wat ze moest doen. Lis merkte haar onzekerheid en blies terwijl ze met haar manen schudde.

Storm zag dat Astra weer in het zadel ging zitten, maar ergens over twijfelde terwijl ze verder stapte. Hij gromde zachtjes terwijl hij toe keek. Hoe frustrerend was het wel niet om van zo'n grote afstand te moeten toe kijken! Cry voelde diezelfde gevoelens, maar bleef rustig staan toe kijken.  Het figuurtje bleef nog steeds plat liggen. Denkend dat hij niet gespot was door beide woads, maar dan had die het goed mis! Astra was nog binnen schot gebied, maar als ze verder zou gaan zouden zijn pijlen welligt nog enige schade kunnen aanrichten, maar minder of gewoon afketsen als die gast een harnas dragen zou? Storm stond op en renden over de takken opzoek naar een boom die hoger en dichterbij de rand stond. Het was nog niet gemakkelijk, maar wel handig om uit het zicht van een mogelijke aanvaller te blijven.  Eindelijk stopte Storm in een grote oude eik waar hij langzaam naar voren schuivelde tot hij nog genoeg schotkracht zou hebben. Het eenzame figuurtje wachten gedudlig tot zijn prooi dichterbij komen zou...

(Het is geen mens hoor^^ Maar Storms nieuwe huisdiertje al weet hij dat nog niet. XD)

uiteindelijk besloot Astra toch er op af te gaan en stuurde Lis die kant op. Haar nieuwsgierigheid was gewekt en iets in haar zei dat het geen mens was. Bij elke stap voelde Astra hoe Lis haar spieren aanspande en hoe ze daarna weer ontspande. Elke ademhaling was voelbaar en Astra kon niet wachten tot de veulen die haar beloofd was op de wereld zou komen. Tot ze eindelijk haar paard zou krijgen en niet steeds die van haar vader hoefde te lenen als ze ergens heen wou. Astra sloot even haar ogen en voelde hoe haar metgezel ontspande. De woad opende gauw haar ogen en glimlachte toen ze een beestje zag. Astra had niet door wanneer ze er over had nagedacht om van haar paard af te gaan en te knielen. Het gebeurde zonder dat ze het wist en al gauw voelde ze de koude sneeuw bij haar benen. Astra kon altijd al goed met dieren omgaan. Vooral voor paarden had ze een gevoel...

Hij zat op de toppen van zijn tenen. Gespannen als de pees van zijn boog. Storm hielt het bijna niet meer van de spanning, maar toch dwong de jonge woad zich om kalm en rustig te blijven. Astra had een besluit genomen en was richting de heuvel gereden. Frustratie maakte zich eigen van Cry en ongevraagd stormde ze naar voren. Storm wilde haar nog terug roepen, maar dat zou een tegenstander juist laten weten dat er iemand in de bosjes zat!. Cry galopeerde zo hard ze kon. Stiekum had ze steeds wanneer Storm haar niet nodig had ontmoetingkjes met een ander diertje gehad. Goed het was geen ander paard, maar ze had het arme ding doen helpen opvoeden. Ze had zijn geur allang geroken toen het kleine beestje bovenop de heuvel was gaan liggen. Ze had zelf nog geen veulens gekregen, maar toch had ze enigzins moedergevoelens voor het jonge diertje gekregen. Storm keek moedeloos toe hoe zijn paard in een enorme sprint richting Astra en haar vaders paard Lis toe galopeerde. De pup in klwestie was bang voor Astra en dook achteruit en in elkaar. Zachtjes jankend, maar keek met een scheef koppie op toen hij denderende paarden hoeven herkende. Blij sprong hij op haar af en Cry duwde de pup uit reikwijte van Astra en besnuffelde het diertje om te zien of hij niets mankeerde. De pup wilde spelen, maar was al oud genoeg om zijn eigen voedsel te vangen. Storm zag dat Cry dit diertje kende en stak zijn wapens weer weg en hing zijn boog over zijn schouder. Daarn liet hij zich van de tak glijden en landen in de zachte deken van sneeuw.  Hij liep in een hoog tempo naar het toe, maar bleef alert en ploeterde door de sneeuw tot hij bij het viertal kwam. Cry keek om en brieste verontschulldigend, maar Storm zei niets en keek naar de pup die tussen de voorbenen van cry rond holde. Kennelijk hadden ze elkaar al vaker getroffen was zijn gedachten hierbij, maar zo beschermend had cry tot nu toe enkel bij  hem gedaan...

Astra glimlachte zachtjes toen ze de kleine pup zag en keek op als ze de grond onder haar voeten voelt trillen. daar zag ze cry op hun af komen stormen en Lis bries. Astra ging weer gewoon staan en klopte haar benen af. Een glimlach sierde haar gezicht terwijl ze naar de jonge pup en cry keek. cry leek net een moeder bij de pup en hoewel Astra wst dat Cry nog geen veulen heeft gehad...Was ze toch verbaast. Lis bries zacht en duwde haar snuit tegen haar arm. 'ja, ja, we gaan zo meid.' zei Astra zacht en streelde even het kopje voor ze glimlachend naar de pup keek en daarna naar storm. Astra was verbaasd en wist niet precies hoe of wat ze moest zeggen. 

sorry, inspiratieloos

Cry hoopte dat Storm de pup niet weg zou sturen, maar de jongen wist even niet hoe hij het had? Waarom had zijn paard een vriendschap met deze wolvenpup? Wolven waren niet echt gevaarlijk zolang er geen eten nog pups in het spel waren. Hij liep tot bij Cry's hoofd en streelde haar even lichtjes. Cry keek hem aan met 1 van haar prachtige bruine ogen. Ze vertelde hem meer dan woorden konden zeggen. Storm dacht na. Een pup die door een paard opgevoed was zou toch geen onrust kunnen verzorgen binnen de woads? De pup was stil gaan zitten tussen de benen van Cry en keek Storm nadenkend aan. Cry had in de taal der dieren veel over haar stille berijder verteld en over de rest van de woads. Storm zakte door zijn benen en ging op zijn hurken zitten. De pup was nog wat schuchter, maar CRy brietste hem bemoedigend toe. De pup deed wat aarzelende stapjes, maar Storm wachten tot die dichtbij genoeg was en stak daarna zijn hand voorzichtig naar de pup uit. Het wolfje rook dat daar dezelfde geur aan kleefde als bij Cry zijn pleegmoeder. De pup sprong dolblij tegen Storm op en begon zijn snuit Storm's gezicht te besnuffelen en later een zacht likje te geven. Daardoor duwde de pup de kap van Storm's hoofd af en hij glimlachte zacht. 'Ondeugt die je bent Cry! Maar we kunnen hem niet aan zijn lot overlaten. Gray dat past wel bij je, toch Astra?' zei Storm en hij streelde Gray over zijn koppie waarna Storm even naar Astra keek. Hij wist dat ze nog geen paard had, maar dat zou ze vast snel genoeg krijgen.

(Maakt niet uit^^)

Met een glimlach keek Astra toe hoe Storm naar de wolven pup keek. het was prachtig om aan te zien. maar het adrenaline gierde nog steeds door haar lijf en ze wou het liefst nog iets gevaarlijk. Lis was ook helemaal met haar eens. Met gemak besteeg Astra het ouwe beestje die tevreden blies en leunde op de nek omdat ze zich verveelde.  Na een tijdje voor zich uit hebben gestaard rechte ze meteen haar rug als ze merkte dat Storm tegen haar had.  'Ondeugt die je bent Cry! Maar we kunnen hem niet aan zijn lot overlaten. Gray dat past wel bij je, toch Astra?' zei Storm en hij streelde Gray over zijn koppie waarna Storm even naar Astra keek. Astra knipperde vragend met haar ogen en keek eerst naar de pup en dan naar hem 'je moet het zelf weten.' Zegt ze kalmpjes en strekt haar rug 'maar, ik heb nog een middagje vrij dus die ga ik goed besteden.' zegt ze rustig en haalt haar hand door haar albino wit haar.

Typisch Astra! Het was vreemd maar toch voelde Storm zich meer verbonen met de natuur en haar dierenkoninkrijk dan met mensen. Niemand die dat begrijpen kon, maar Storm tilde de pup half op toen hij weer overeind kwam. Gray kwispelde vrolijk en had wel zin in een race. Niemand die zich daar tegen verzetten kon toch? Storm zag het verlangen van het wolfje en hoorde wat Astra zei. Hij haalde zijn schouders op en steeg weer op Cry die de pup nog eens besnuffelde. Storm zag ook dat Astra zich verveelde, maar echt belangstelling daarvoor had hij niet. Cry keek hem weer aan en hij knikte. Ze brieste en Gray stoof alvast weg. Storm grinnikte en trok zijn kap weer op. 'Race?' vroeg hij, maar wachten nauwelijks op haar antwoord en Cry stoof weg door de sneeuw die ze hoog op wierp. 

XD